Bir Adamın Gözünden

Gidiş;


Okyanusun ağzında boğulurken rüzgar
Sızıları ekiliyordu ayazın kucağına
Kısırlaşmış duygularını attı fırtınanın altına
Tozlu geceler binerken göz kapaklarına
Yalnızlık kasıklarına sancısını vurdu hışımla
Sevişmeye başladı
Köpeklerin diş geçirdiği karanlıkla
Acıları kürtaj olmayı beklerken
Sarıldıkları kara çarşaflarda
Günahları ter olup yaktı
Ayakuçlarını son defa



Ve?


Kadınların göğsünden akan yalnızlığı çaldı
Soğuk duvarlarının titreyen dudaklarına
Şehir tükürürken öfkesini bakire yosmalara
Adam ayaklarındaki prangaları söküp
Gitti umutları ağıt yakarken yollarında





Bitiş;


İklimler aşkını şaşırmış
Geceyi gündüzü karıştırırken
Sarhoş dağ yataklarında
Uçurumlar gölgeleri ardına saklanmış
Ölü çocuklar doğuruyordu
Zamanın dul kalmış kollarına
Bıraktı adam yüreğini bir kuşun kanayan ağzına
Savurdu dilindeki küflenmiş duaları toprağa
Yağmurlar küfürler yağdırmaya başlarken
Kurumuş ağaç dallarına
Yığıldı?
Kendi bitişini hazırlıyordu
Ay kırbacıyla gezinirken sırtında?





Melekler sevdiği kadının kılığında
Dövüyordu geçmişini zincirlerin ucunda
Ruhu soyunup atarken etten bedenini taşlara
Kitaplar çarpıyordu unutulmuş aşkın sözlerini suratına
Kemikleri kırıldı dizleri düşerken Tanrının huzuruna
İtildi?
Güneşin bile doğmadığı kuyuya



Hangi inanç yıkardı yüzündeki kirleri bundan sonra
Ölmek bile mücizeyken
Bir adamın ağrıyan yanında?