Bir Akşamüstü Karanlığına Değin

Bir sevda doğdu akşamüstü karanlığna değin
Yüreğim ıslak ıslak ilkbahar damlacıklarına maruz
Kırk yıllık yaşanmış anılar gibi ellerimi tutuşun
Sana baktıkça kalkıyor göz kapaklarıma inen buğu

Sevdalar yalnız gönüllerde filizlenir derler
Ben sana sarıldıkça boy atıyorum
İri iri gözlerine baktıkça doymak yerine susuyorum
Seni dinledikçe konuştuklarıma isyanen susuyorum

Bir kırlangıç gibi içini çeke çeke dağlara uçuyorum
Yaşlanmış yıllarıma itinazen bayırlarda koşuyorum
Seni dinleyip hep seni şiirlerimde konuşuyorum
Aşkın içimi titrettikçe alev alev tutuşuyorum.

Ellerini tutarken korkuyorum ufak tefek ellerin
Yüreğine dokunmaya kıyamıyorum tertemiz yüreğin
Seni besleme yalnızlıklarıma nazaran sesizce seviyorum
Seni yağmur damlalarından bile gülüm kıskanıyorum

Rüyalarıma ansızın gelme seni kaybetmekten korkuyorum
Güz sancıları gibi düşüyor yüreğime sabahın doğuşu
Rüyalarım bile kıskanıyor seni benden hıçkırıklarla uyanıyorum
Yakamoz gibi vuruyor yüzüme aynanın üzerinde fotoğrafın

Seni cümlelerimde kıskançlığımla gizliyorum
Satır satır sana olan aşkımı mısralara işliyorum
Kimse dokunmasın aşkın kokusunu dizelere yayıyorum
Bir akşamüstü karanlığına değin bunu sana yazıyorum

Ağlatma yılların tozunu yutmuş gözlerimi
Bulanık acılar dökülmesin narin yüreğine
Sus ! duymasın yüreğim imkansızlık ifadelerini
Sana dokunmak çok ağır biliyorum uzaktanda severim

Gönlüme zor gelir sensiz bir ömür
Kan pompolamaz yüreğim damarlarıma
Adın hep dudaklarımda son söz olarak kurur
Bir akşamüstü karanlığına değin kalbim aniden durur.



09.01.2013 00. 45