Bir Alt Geçit Melankolisi

-bazen adamlar, kadınlar, hatta çocuklar
ölürler içlerinde şehirlerin

son durağıdır morg mavisi
bir gece treninin

bazen ölür şehirler de
içlerinde öldürdüklerinin
-

siz hiç geceyi damıttınız mı göz bebeklerinizden
bir pencereyi açmayı denediniz mi karanlığınıza

-

aşağıda belirsizler
yukarda tanımlılar

biri diğerinden bihaber

-

şiirin tiner kokusu yakar dudaklarınızı
ayrılıkların jilet kesiklerinden muzdarip
-öyküleriniz-

hiç boşlukta sallandınız mı sahi siz

yaşamak dik açılı bir günahtır
vurur düşer üzerinize
Michelengelo'dan

gülünç bir panayır eşliğinde işten değildir
olmamaktan aforoz edilmeniz

--

gün ışığı Hades dövmenize vurdukça
yanar kanatları bitişik bir yarasa sanki
kavrulur Anka gözyaşlarından
-deriniz-

hiç rayların üzerine devrilen bir kelebek gördünüz mü siz

--

her daim kulak eşiğinizde toprağın sesi
ve en sevdiğiniz kitap satırları, uzunca
Notre Dame esiri

--

lütfen oturunuz yanıma ve
iki kadeh içiniz
belki herkesçe kendinize gelirsiniz

-bir yalana inanmanın tuhaf samimiyeti
bir aydınlığı öpmek
kent dudaklarından sızdığınca-

buyrunuz
buyrunuz