Bir An Önce 'Şizoist Çıldırı!'

kasırgalarım ,
katılanı alıp milyonlarca kilometre uzaga,
sürükler..

tekleyen bir kalbin,
zamansız tik taklarını vuran saatim,
yalpalayan ayaklarım ve ,
tutunamayan ellerim...
fırtınaların en büyüğünde cırpınıyor...

sessiz kalmak,
susmak..
ne büyük acı..
içinde yaşamak ne büyük azap...
şimdi kahrolası evrene inat,
gidip camdan uçamamak,
büyük ızdırap...

ölüm kokuyor hava,
yaşamak sancısı herbir an..
nefret dolu cümlelerin seçilmiş,
duygularında boguluyorum...
büyük figan..

yapayalnızım...
kimsesiz..

insanların kanı bozuk,
çiğ süt emmekle kalmamış gibiler..
çiğ etler,çiğ insanlar...
hepiniz o kadar ham ve asalaksınız ki...
anlamıyorsunuz...

anlamazsan anlama demek vardı ,
bi köşeye cekilip içine kapanmak yerine..

yapamıyorsun işte,
içinde az da olsa duygu bırakmışsan ,
düştüğünde sana cesaret olacak,
karanlıkta korkmanı engelleyecek ,
duygulardan..
belki sevgi..
belki yaşama azmi..
ya da sevinci kim bilir..
yapamıyorsun işte..

yapayalnızlıgın verdiği çaresiz,
bakışmaların,
nefret haykıran cümlelerinden sonra...
nekadar kızgın olursan ol,
ne kadar içine gömersen göm,
ne anlatabiliyorsun,
ne de gülebiliyorsun ,
lanet olası bir kahpe gibi...

keşke diyor içindeki ses,
keşke umursamaz bir yaratık olsaydın,
unutsaydın herşeyi..
düşünemeseydin,
düşünmeseydin diyor..
diyor da diyor işte..
ağzını açtı mı susmak bilmiyor lanet..

içindeki öbür ses,
bir an önce diyor..
bir an önce..
önce...
bir an...
gitmek istiyorum...

sahi diyor diğer ses,
gitmek istiyor musun ?
evet ...evet...
evet, istiyorum...
peki ne duruyorsun ha ?
dördüncü belki beşinci ses,
hey diye sesleniyor,
şizofrenik bir çıldırış gibi,
ugulduyor sesler...

gidemezsin ki,
gidemezsin ki..
diye başlıyor bilmem kacıncı ses..
kulaklarımı tırmalıyor..
ve bacaklarımın sakince karıncaalandıgını,
sol kolumun uyustugunu duyuyorum...

sonra bütün sesler hepbir ağızdan konusmaya baslıyor,
git,
gelme,
gidemezsin ,
bir an önce..
nereye..
hey..
ses...
cızz..
ugultu...
...

böyle sürüyor...
titriyorum,
kendime geldiğimde gecenin kör karanlıgı,
hala gitmedim...
gidemezdim de..
ama biliyorum,
içimdeki o gerçek steril ses,
bir an önce diyor,
hala....

susmayacak...
onlar nefretten arınmadıkça...
peki onlar arınacak mı ?
....
...