Bir Ankara Ayazına Uyandım Bu Sabah

Bir omuz vermektir, umuda yürümekte olana bu şiir kutlarım şair, kutlarım...

şairi ter içinde uyandıran da ne. O sıcağında yatarken odanın ter içinde.. Sıkıntıları nasıl da betimlemiş. Sıkıntı kendi çektiği acı mı yoksa içinde bulunduğu toplumun acısı mı, ne farkeder ki? Kuşu kanadından, kanadı tüyden ayrı düşünmek mümkün mü,değil elbette. pek kullandığım bir söz olan dışarda kış varken içerde bahar olmazmış sözü şairin iç dünyası dünyaya bakışı için ne çok uyuyor. "bir ankara ayazına uyandım bu sabah.alaz kesti uykularım umudun omzunu yolladım yorgun,dirençli işçi kardeşlerime..." İşte sorumluluğu,işte uykularını ter içinde terk ettiren duyarlılık. Kuş üşüyor sıcak yuvadaki kanat titriyor. bilmem kaçıncı gününde sokata yatıp kalkan ,ölüm orucunda yaşama kavgasını veren, ekmeğine sahip çıkan, onuruyla, emeğini sömürenlere direnen bu insanların yerine koymuştur kendini.. Ve işte biz şiiri dememek ne büyük haksızlık olur. Ey, aşk ve şiir ! Sen sokakta direnen insanların sevgisini de omuzluyor ve onunla direniyorsun ya iyiki varsın o zaman. Tebrikler duyarlı kardeşim.

ne çok dolaşmıştır şair ;cebinde ezik tümcelerle,

sadece sırtında ter kurusun,

şiir bütünü ile çok güzel,

kutlarım

sevgiyle kalın...