Bir Ankara Ki Bana Sensiz Buzdan Öte

soguktu ankara sensiz , üşüyordum..
yine giymiş siyahlarımı arkasına saklanmıştım.
ellerimi cebime soktum,
bir süre öyleece bekledim.
sanki biraz sonra bir köşeden çıkıp gelecektin
sadece biraz geç kalmıştın ....

düşlerim yağıyordu ankara'ya,
biliyorumm uzaklardasın şimdi.
kimlerlesin kimbilir
...benı sorma...
ankranın hayali suyu tükenmiş limanlarının denizlerine yürüyüp duruyorum hala
hayatımın sesi kısılmış,,,,
yaşlanmış dudaklarımdaki kelimler,,,,
kimse aramıyor, sormuyor ,anlamıyor benı
unutulmuşum anlayacagın..

beklerken gözlerin geldi gözlerimin önüne
dudakların... duruşun... gülüşün... sevgiyle bakışın.
seni ne zaman ansam bir mutluluk şarkısı söyler dilim
seni severken sevmeye başlamışım meger...
hayatı daa dünyayı da insanları da,

bu karanlık ankara geecelerinde
bir yaz günü kiiii (bana buzdan öte)

içimi rahatltan sevgin oldukça
içimdeki çocuk
yine senınle dogup büyüsünn
yürümeyi ,hayatı, ve yaşamayı ögrensin diye dua ediyorum
senı çok seviyorum ve kaybetmek istemiyorum .