Bir Aşk Hikayesi (bir kadının ağzından)

Nasıl derdim,
Elini tutarak,
Gözlerinin içinde eriye eriye,
'Seni seviyorum' diye...
Nasıl derdim söyle;
Ben kadındım,
Sendin erkek! ..

Ne kadar derindi, bilir misin derdim?
Değil yüzüne bakmak,
Hayalin bile kör ederdi beni.
Ve daha adın,
Yanaklarımı al al
Dilimi lâl yapmışken,
Söyle, nasıl derdim,
'Seni seviyorum' diye?
Ben kadındım,
Sendin erkek...

Ayıpken bana,
Seni seyretmek doya doya;
Ve haramken, dokunmak sana...
Ve koklayarak seni mest olmak,
Yani, geçerek kendimden,
Sevmek seni asıl...
Yani, kapatılmışken bir odaya,
'Seni seviyorum' diye,
Nasıl derdim, söyle nasıl?
Ben kadındım,
Sendin erkek...

Denedim,
Yine de denedim.
Çelmeye gönlünü,
Keklik olup sektim,
Bülbül gibi dil döktüm.
Ve güvercin gibi ürkektim,
Dizlerinin dibine kadar sokuldum yine de...
Ama sen aşktan anlamıyordun,
Şımarık bir çocuktun daha.
Yeni tüylenmiş kanatlarımda tek tüy bırakmadın yolmadık.
Ve bir köşeye atarak,
Ezdin genç kızlık onurumu,
Kaçamadım bir yere,
Çırpına çırpına,
Düştüm dizlerinin dibine.
Vazgeçmedim ben yine de aşkımdan,
Çocukluğuna vermiştim çünkü...
Ama sen,
Çok geçmedi,
Olmadık bir iş daha yaptın,
Ayarttın
Genç kızlığa bile adım atmamış bir masumu,
Paramparça yaptı bu alçaklığın yüreğimi;
Ve bu kalleşçe ihanet,
Getirdi erkeklere duyduğum güvenin sonunu.
Bırakmadın bende ne umut,
Ne cesaret!
Uçamadım bir daha...
İşte o gün anladım,
Sen aşkı hak edecek kadar büyük değildin,
Hatta kancıktın sen,
Hem de en kahpesinden;
Bendim erkek...