Bir Aşk Kazasında Komalık Oldum

Gidişin en çok gözlerimi ağlattı..
sen gittikten sonra kadın, ellerim, sözlerim yetmedi seni çevirmeye.
defolup giderken..
gözlerime de mi acımadın..
ah be kadın, şimdi bir anlasan,
gidişinden öfke yutan gözlerim,
bardaktan boşalırcasına, organzm oluyor..
boşalıyor terk edince yol aldığın yollara..
öyle suçluyorum ki o kapı kolunu,
sen giderken, huzurunda sana yol verdi ya, öfkeliyim
dur ! diyemedim sevgili,
cami havlusuna bırakıp terk edilmiş bir piç gibiyim..
içtiğim her kadeh bira, içimde sen kaybına neden oluyor,
sarhoş oluyorum kadın !
bir anlık unutuyorum her şeyi, seni.. tanrıyı bile !!

ah kadın, ah yüreğim
ah kırık kalbim..

Sol omzuma kazıdığım ismin hala duruyor orada..
sildire bilirim evet, iz dahi kalmaz ama,
sorun orda değil kadın
sorun yüreğim de, seni koyduğum 'o etten sevgi duvarından
nasıl çıkara bilirim ki, çıkarsam da nasıl sildire bilirim izini söyle.. !!

şimdi yoğun bakım da ölüme terk edilmiş bir halim var,
makinaya bağlı, şuursuz bedenim,
yüzde doksan' felçli,
vücudumun büyük bir bölümü ritimsiz şimdiler de kadın..
sadece kalbim atıyor, yüreğim sızlıyor.
sen içim de olduğun sürece.......
a t a c a k..
ve sen gelmediğin süre içinde
s ı z l a y a c a k...

dostlarım buna;
bir aşk kazası bu, bir beddua, bir öfke...
diyorlar..
sen gittin, yaşamana bakıyorsun
ben kala kaldım, ölümü belkliyorum..

Anlıyor musun be kadın ?
Anlıyor musun ...