Bir Aşk Manifestosu

Artık sen yok şiir yok, bu şiirin harabesinde

ben ölüyorum devrik cümleler kurarken

oysa ki seni sonsuza dek sevebilirdim

bilirsin zemzem kadar sana susamışım

savaşa katılmadan sulh yapmadan

bu gece gözlerinin hançeriyle öleceğim

damla damla gözlerimden akıttığım sen

birde dalgalanan al bayrak vazgeçilmezim

bir gökdağ gibi engindi sana olan sevdam

bu gece efkarım harlanınca yakarım bu şiiri

belki yurt olurduk seninle birlikte kim bilir

ben buğulu unutulmuş şiirler söylerdim

sen şarkıların kaderini yazarken nazlı sesinle

belki ben Nuh olurdum sen tufanlarım

hadi boşverdim herşeye rağmen seveyim seni

evet olabilirdi, belki de biz asla olamazdık

evet beni sen vurdun kör bir hançerle

uğruna ölmek isterdim, lakin zaten ben ölümlerden geldim, ölümler bana toy gibiydi

bu gece ay tutulunca yeniden

bilemeyiz belki sana tutulmuş olurdum

cümle alem bana deli divane derlerdi

sonra belki sen tek başına şavkım olurdun

düşünüyorum da hayır sen şavkım olamazsın

asi protestanlar gibi çarmıha vurdun ruhumu

oysa dörtnala uçan süvari gibiydi yüreğim

yüreğimi sen çaldın, Tanrı senden razı olsun…

...bilirsin harabe şehirlerde bıraktım anıları

belki unuttum sevdiğim kadınları, sen hariç

her yer sana benziyordu, mabetim hariç

dinle uzaktan bu gece divane saz tellerim

belki senden önce her gece mozart dinlerdim

seni unutmak için bir ecnebi kadını sevebilirim

belki ölüme meydan okuyup yine seni sevebilirim...

...bilirsin sardunya, kekik kokulu bizim yöremiz

gök dağlarımız engindir, merttir töremiz

boşver bu gece beni öldürebilirsin diyorum

korkma kurşun atmadan da bunu yapabilirsin

unutma belki yine seni sevebilirim

sessizliğe serenat okuyan namlulara inat

sen yoksan efkara dumana ihtiyacım var

bak ateşi harladım yakıyor çalkarası bağları

sensizlikte küfürlerim Nietzsche gibi isyancı

inancım bir alev Hayyam'ın sarhoşluğu gibi

bir yudum çay bir nefes sen günahlarım

seni düşününce esen poyraz nefretlerime ayaz bağlar...

bak bu gece harladım ateşi yakıyor yüreğimi

oysa ki biliyoruz Karl Marx'ın manifestosu gibi imkansızdı aşkımız

bozkırdan esen dört rüzgar gibi de olamadık

neyse boşver be güzelim

belkide bu aşkı çarmıha germeliyiz mesih gibi

ve izlemeliyiz usul usul yok olan sevdamızı

evet bu olabilir birlikte bu son destanı yazabiliriz

sen ve ben….