Bir Aşk Masalı

Ömrümün geri kalanına....





Cefâlar versen bile, gönül bıkmaz nazından,
İnan sevgili bana, ellerinden vazgeçmem.
Bir gün bile olsa da, asla çıkmam sözünden,
Saçlarınla bağlıyım, tellerinden vazgeçmem.


Dünyayı verseler de, eyleseler şâh-cihân,
Bizi mihmân eylemiş, iki kapılı bu han,
Acılara garkedip, zuhûr etse de ayân,
Bal damlayan o tatlı, dillerinden vazgeçmem.


Tahammülüm kalmadı, kor ateşlere atma,
Visâlini beklerim, sakın cefâlar etme,
Bağbanımsın bağımda, târ-ü mâr edip gitme,
Has bahçemde büyüyen, güllerinden vazgeçmem.


Sinemdeki yerine, taş olup da oturan,
Aşinâ eyleyip de, türlü dertler bitiren,
Özlemle beklediğim, gül kokunu getiren,
Bâd-ı sabâ seherde, yellerinden vazgeçmem.


Vazgeç desen de bana, geçemem asil soylum,
Kaş ile gözü güze,l gönülde selvi boylum,
Öl desen de uğruna, ölmem mi güzel huylum,
Taht-ı revân olduğum, yollarından vazgeçmem.


Yağmur der ki yıkılsa, üstüme bütün dağlar,
Yüreğime söz geçmez, ah çekip her gün ağlar.
Ağalar bağışlasa, han hamam konak bağlar,
Yâr deyip de uzanan, kollarından vazgeçmem.




//hece denemelerim//