Bir Avuç Cennet

yuvasız kuşların kanadında buldum izini
üşüyen bir denizin titreyen dalgasında
yağmur değmemiş yüreğine dokundum
yağmurdan aşınmış sözlerimle
vurgun yemiş gözlerinden kaçırıp suskun çocuğu
vurgun sevdalısı gözlerime sakladım




sonu sana çıkan yolları öpüyor kederin dudakları
hiç bir dilde gidişinin anlamı yok
vurduğum cümlelerin kanı sıçrıyor üzerine
kangren zamanlardan kalma çaputlarla yamıyorum
geceyle yırtılan gündüzün eteğini
utanç sızıyor arsız yaralardan




gül kokulu mahzenlere yatırdım ayrılığı
sobeliyorum bütün hüzünleri
çıkıyorlar saklandıkları yerden bir bir
çığlık olup sarıyor terk edilmiş sokağımı adına yazılmış destanlar
en yalazlı haliyle yağıyor ateş
aydınlanıyor karanlığın kucağında yeni yetme sevdalar




sana yazdığım şiirler odun oluyor cehenneme
sen cennet büyüt avuçlarında