Bir Başkadır Yalnız Başına Ağlamak

Bir başkadır yalnız başına ağlamak

Yolla gibi çekingen

Duygular gibi karmaşık

Belki de kuru bir gözyaşı kadar derin...

Birileri kaç mı diyor

Neden? Nereye?

Önümde avuçlar gibi karanlık bir boşluk

Arkamda türlü türlü korkular

Boş verin

Yorulmak buymuş meğer

Bir pencere buğusu kadar uykusuz

Bir dalga kadar aciz

Meğer...

Meğer anlamsızmış yıldızlara sitem etmek

Oysa ağaçlar dökmezdi yapraklarını bu zamanda

Oysa geceler bu kadar karanlık değildi

Neyse

İçimde kıyametler dışımda depremler

Her tarafım soğuk

Yokuşta kalmış çıkamıyorum bir türlü

Bir başkadır yalnız başına ağlamak

Sokakların omuzları çökmüş

Ay dede solgun

Sözcüklerim yazgım kadar çileli

Bilemiyorum artık kuşlar neden sessiz

Oysa yanaklarım kadar ıslak olmuş sayfalar

Ben çocukken böyle değildim

Yalanlar, aşklar,sessizlik yoktu o zaman

Şimdi ise

Karanlıkta gözlerim kapalı yol bulmak kadar

Garipti yaşam

Bir başkadır yalnız başına ağlamak

Yollar gibi çekingen

Duygular gibi karmaşık

Belki de kuru bir gözyaşı kadar derin...