Bir Başkasının Olduğunda

güneş çekildiğinde, bırakır ya yerine karanlığı
yokluğunu ansızın hissettirir ya
tüm renkler, bir ölüm sessizliğine gömülür ya
perde perde zindanların kapıları aralanır ya
tüm o varlık kavgası tükendiğinde adalet kılıcını çeker ya
şimdi hesap görme vaktidir ya
insan kaybettiğini yokluğunda arar ya
imkansızlar düş olur ruha saplanır ya
hani güneşe dokunamayacak kadar karanlığa mahkumsun ya
ateşe işte o kadar düşersin ya
varlığı bir ateş, yokluğu bin alev, dersin ya
aşk, özlem karanlığında mum gibi tükenmektir ya
sen bin yalanla avunmaya gör kendini
o, bir başkasının olmuştur ya
bilirsin, düşlersin; varsın, ama yok olmak istersin ya
kazdığın hiçbir mezara kalbini sığdıramazsın ya
toprak bedenini örtmekte aciz kaldığında
gözyaşlarını topraklara balçık yaparsın ya
aşk aptallar için en büyük zaferdir, derlerdi, inanmazdın ya
dünyanın en akıllı aptalı olduğunu anladığında
gerçekleri görmemek için geçmişi unutmak istersin ya
ama unutamazsın ya...

16.12.09