Bir Baykuş'un Gagasında Asılı Kaldı Şiir

Sen gitmeden söylemiştin Mira;
dinlemedim.
Ağzımı kapatan ellerin
soluğumu keseceğini...Suskunun sonum olacağını
öleceğimi.
Hadi şimdi gökyüzünde yer aç bana
Bak;
Ruhum yükseliyor.




Evet
Onca müntehir senaryo
başarısız intihar eylemlerimin göstergesiydi.
Her gece bir melek,
bir parça umut bırakmasaydı yastığımın altına
ve senin ışığın aydınlatmasaydı tek kişilik dünyamı
kendi işimi kendim bitirecektim.






Oysa
her gün yeni bir avuntu
bazen bir açelyanın beyazlığından
denizin üzerinde haylazca danseden martıların kanatlarından.
Bakışlarından...esmer tenli küçük bir çocuğun
bir arı gibi polen topluyordum.
İstiyordum ki;
Adını benim bulacağım ve sadece bana ait
bir çiçeğim olsun
(bir de şiirlerim.)







O gece
kasırga olmasaydı
Saçılmasaydı öfke tohumları
dökülmeseydi avuçlarımdan körpe umutlar
haramilerin hazırlıksız istilasına maruz kalmasaydım
ve bir baykuşun gagasına asılmasaydı şiir
ihanet çemberi kalleşçe daraltmasaydı boynumu
ölmeyecektim.




Ve şimdi;
bir baykuşun gagasında asılı kaldı şiir
ana rahmi sessizliğinde uykuda şair


Uyandırmayın...