Bir Ben Bir de Zambaklar Kaldı

ıssız bir adam oldum yine
gecenin karanlıgından girdaplara.
bilinmezlik bürüdü kar misali ufkumu.
üşüdüm.
bir cikar yol varmidir siyahtan beyazlara.
zaten butun renkler siyah degilmidir
ölüm misali..
bir ben vardi kaybolmadan once bir umut
bir aşk..aşk mi dedim ben.
sonbaharda süzülen yapraklar mı deseydim bimem
bir garip oldum uzun lafın kısası.
ben senmiyim sen mı bensin anlamadım.
bir uzun yol gidiyorum
mehtap tan tut yakamozlara.
ay ışığı ne alaycı parlıyor göz karama.
bir alcakta kalan gibi.
bir karanin mavisi
bir güneşin kızıla çalan sürmeleri gibi.
birde denizkızı vardi doğruya,
saçları mercan pulları inciden.
ya ben,
mutlulugu yalnizlik,sarhoşluğu inceden.
ben kimim neyim bilemeden
kundaklanıp hayatın kollarına birakilan umutlarim
.duygularım,sevmisligim ,
Korkularim
.bir ben birdezambaklar kaldı en gerimde.....