Bir Ben Ölüyorum

bir ben ölüyor-um,gecenin bir vaktinde yapayalnız

bir aşka elveda diyor-um,gönlümden geçen düşünceler ıpıssız

bir şehrin en dar sokağından geçiyorsun,korkusuz

hissediyorum en geniş sokağında kalbimin,sorgusuz

___________karşılaşmıyoruz_____________

bu iş nasıl oluyor,sende bilmiyorsun,

Bende/ bir başıma yalnız kalıyorum.

Evine, herkesin binip yalnızlığını terk ettiği bu malum istasyonda-Haydarpaşa garında yani-

bir daha yarın bu saatlere kadar iki yoldaş binmeyecek,bu belli...

İstanbul, koca dişlerini göstererek bu acıklı haline,ağız dolusu bir küfür savuruyor

buna eşlik ediyor,vapurdan düdük sesleri

Galata küprüsü,eski haline ağlıyor...

Siste yalnızlığa terketmiş dostları

Kızkulesinin gözlerinde aşk,utancından ağlıyor

''Yalnız ben miyim,yoksa akşama ekmek parası için hazırlık yapan fahişeler mi?'' diye içinden geçiriyor.

Sessizliği bozan şu tren olmasa

sessizliği bozan raylara çarpan şu titrek lambaların ışıkları olmasa

Sessizlik tren ve raylara bakıyor olacaktı.

Bir tren geçiyor içimden,en kara haliyle

İçinde ben-aslında bankta oturuyordum dünden-

içinde sen-aslında sen hiç trene binmesin-

içinde hiç kimse yok-ihtimal dışı belki-

benle başlayıp giden şu tren

bir beni alıp uzaklara götürüyor

bir aşka elveda diyor

bir 'ben' ölüyorum!

gözlerimde ki sevişmelerle

yarına beş kala...

bu ayrıığa ağlasaydı İstanbul ağlıyacaktı