Bir Ben Sandım

Sesimi duyan var mııı..?

Önce,bir sarhoş irkildi sese,
Hayatı gibi kaymış gözlerle..
Baktı yüzüme belli-belirsiz,
Derdini anlattı,kırık-dökük
Devrik cümleler ve saçma sözlerle..
'Aşk' dedi,'vefâsız' dedi,küfretti,
Kıyamadı vefâsızına,pişman olup,
Tövbe etti...yoluna çekip gitti...

Bir sokak çocuğu duydu sesimi,
Yırtmaç gibi yırtılmış pantolonu
Ve kirli elleriyle beni çekiştirdi..
'Kader' dedi,'anam' dedi,sızlandı,
Çekti soğuk kartonu üstüne,
Anasının yün yorganı sandı,
Hayata uyudu,hayâle uyandı.
Sitem etti...benden bıkıp gitti...

Sonra,yarı aç bir bebek ağladı,
Ağlamaktan boğulmuş sesinden,
Uyanan annesine sarıldı,fakat anne;
'Sus' dedi,'ahh' dedi,alındı,
Sütsüz göğüslere yapışıp kandı,
Sustu çaresiz,kanmış edâyla,
Yokluğa râzı,gözler kapandı.
Şükür etti...uykusuzluğa dalıp gitti...

Uyumamış bir zâkir de işitti,
Alışkın parmakları tesbihe gitti,
'Hayy' dedi,'Hakk' dedi sustu,
Zâten gönül dilinin sesi de yoktu!
Boşa geçen yılları hatırlayıp kahretti,
Hayırsız evlâdına yine de dua etti.
Sabır etti...ecrini alıp gitti...

Başıboş bir köpek geldi,sokuldu,
Gelir-gelmez derdimi,bir tek o sordu!
'Dost' dedi,'vefa' dedi kıvrıldı,
Göz konuşmaz sanıyordum ben oysa;
Sabaha dek gözleriyle konuşup yordu,
Bir bir anlattım,sır hayatımı,
Gâh havladı,gâh sessizce dinledi durdu,
Cebimdeki bisküviymiş meğer tüm derdi!
İhânet etti...güvenimi çalıp gitti...

Geceler gündüzden daha telaşlı,
Gündüz gençken ümitler,gecede yaşlı,
Anladım,uykusuz bir ben değildim,
Takdir ettim kendimi,bana eğildim!

Mart 2009