Bir Ben Varım

Bak yeryüzü bomboş
Bir ben varım bir de yalnızlığına ağlayan ağrılarım
Nice insanlar geçiyor gözümün önünden
Ateşlerim yandıkça korlaşıyor
Yağmur ağlıyor kendi mutlu olsada
Rüzgar esiyor kendi üşüse bile
Ve bir aşkı seviyorum
Her saniyesi kendine hasret geçsede
Bir ben varım son nefesimin içinde
Bir sürü gören gözlerden beni görmeyen gözlerini seçtim
Tektim seni severken
Senin beni sevdiğini bilmeden
Güzelliğini uzaktan izleyen gökyüzü gibiydim
Aklıma öyle girki
Her gece rüyalara mahkum uykularım gerçeğine uyanamasın
Birgün yalan olsanda en gerçek yalanım olasın
Ellerini tutamadım nefeslerimi tutamadığım gibi
Bedenimden süzüldün birden ter gibi
Ve dikeniyle sabahlayan gül
Gül yüzüne hasret asık suratlı heybetli gölgem
Bir ben varım senin yok olduğun anlarda
Suyu yakmayan ateşler gibi