Bir Ben Ve Benliğim

-I-

(sensiz sönen gençliğim...)

demir parmaklıklar ardına gizlenmiş benliğim
eski halimi,
günlerce af yolu beklermiş gibi bekledim
mapushane kapılarında sürünürken gençliğim
adını duvara kazıdığım
daha sonra her harfine çizik attığım an hatırladım sanki
seni...
unuttum desemde sağda solda
unutulmazmış sevdiğim
buradan kurtulunca yüreğim
seni arayacağım
bilirim tanımazsın fakat bu benim...

-II-

(imkansız hayallerde kalırmış...)

her bir düşen yağmur damlasını sayamadığın kadar imkansız,
senli olan düşlerim

kapat kapıyı sevdiğim
zaten kapanmadı mı önümüzde kapılar?
sen ve ben aşk bahçelerinde koşarken,
sonsuzluğumuzu hayal ederken
-masmavi denizler kadar sonsuz-
bu sevda kapısı kapanmadı mı sevdiğim?

-III-

(doğu rüzgarları...)

ve
ikimizde kaybettik,
sen nerelerdesin bilinmez ama
senden sonra hayat/ım mapushane yaşamı gibiydi
-yalnızca dört duvarla çevrili darıcık yaşam-
demir parmaklıkların ardında...
hergün çizikler, gelişini bekler gibi çizdiğim
kireçler ufalanmış dökülmüş boyalar ama sen gelmedin

senin rüzgarın bile yönünü şaşırmış
hani hep doğudan gelirdi rüzgarlarımız
hergün yeniden doğumuşumuzu simgelerdi
rüzgardan kastımız belliydi
o aşk kokulu teninden koparcasına gelirdi
-doğu rüzgarları-

rüzgarın bile senin kadar sıcakken kış aylarında,
beni donduran yokluğun oldu yazın ortasında...

-IV-

(bir ben ve benliğim...)

hergün seni anlatırdı dilim, şiirimde ise kalemim
demek ki, kalemi tetikliyormuş söz(cük)lerim
son (bir) defada olsa çevir bana gözlerini
çevir ki,
son nefeste bari huzur bulsun
bir ben ve benliğim

hoşçakal elleride yüreği kadar sıcak olan sevgilim...