Bir Bencil İlahi

rabbim dilsiz birinin suskunluğuna,
sağır birinin sessizliğine
ve bir delinin düşüncesizliğe öyle bir ihtiyacım var ki...

çünkü öğrendim ki
asıl zor olan konuşabildiğin halde susmakmış,
asıl zor olan konuştuğun zaman birçok şeyi içine atmakmış,
asıl zor olan konuşulan onca şey içerisinde bazı şeyleri duyamamakmış,
gerçekleşmeyecek bir hayali düşlemekmiş...

daha zoru da
ağzında konuşabileceği bir dil varken susması insanın,
kulaklarının duyabilmesine rağmen bazı şeyleri işitememesi,
tüm bunları fark etmesi ve bilmesiymiş...

elinden bir şey gelmemesi
hiçbir şeyi değiştirememesi
ve tüm bunlara katlanmak zorunda olmasıymış...

rabbim beni maruz gör,
lakin sabrını şu aciz kulundan eksik etmeyesin,
biliyorum ki sen sabredenle berabersin,
hayır da şer de sendendir,
biliyorum ki "innallâhe meas sâbirîn" demişsin,
dilediğini dilediğin gibi imtihan edersin,
rabbim sen,
sen ne yücesin...