Bir Bilinmezin Gizlerindeyim

Bir bilinmezin gizlerindeyim...
Ne gözlerin yol gösteriyor bana,
Ne medet umduğum hislerim...
Yüreğim...
Sevgisizlikten mi,sensizlikten mi,
Bilmem neden kanıyor.

Doğru derler...
İnsan kılavuzsuz kalmamalı...
Şu çıkmaz yollarla,tuzaklarla dolu,
Kalleş,yalan dünyada...
Ben üstüne bir de kalmışım sensiz,
Bu sisli,puslu akşamda,
İtiraf ediyorum;
Bu çaresizliğin korkusu...

Eskiden bana uzak olan gölgeler,
Şimdi güneşimi kapamış,izin vermezler,
Ne ışığı görmeme...
Ne buradan kurtulmama...
Ne de seni bulmama...

Peki ağlamak çare olur mu dersin,
Sadece ağlamak...
Bir çocuk gibi;Saf ve masum,
Bu kurtuluş olur mu...
Ya da,seni getirir mi bana...
Sanmıyorum...
Yine de kaçınılmaz;ağlıyorum.

Bir bilinmezin gizlerindeyim...
Sensiz...
Sessiz...
Belirsiz...
Ne yol bilirim...
Ne bir daha sevmeyi,
Ne de sensiz olabilmeyi...

Ben kısılıp kalmışım,bir bilinmezin gizlerinde,
Döngüye kapılmış kurtulamaz bir halde,
Yitip gidiyorum,sevdanın son demlerinde.