Bir Bilsen

Önümüzdeki yolu ben yavaşça ve yürüyerek geçmek istedim
Zaman bizim için çok değerli
Bunu iyi değerlendirmeliyiz bak beni dinle dedim...
Ama sen koşarak gittin...
Sen birbirimizden uzak koşalım istedin
Ben ise
El ele...
Yolun sonunun ayrılık olduğunu
Bile bile...

Siyah bir korku vardı zaten
Başından beri içimde...
Çünkü ben senden çok sıkıyordum elini...

Hayat sensiz biraz gizemdi
Senle daha güzeldi
Ah bir de şu sevilmediğini hissetmek duygusu olmasa....
Of bir de içimde kalbini başkasına teslim ettiğine dair ukte kalmasa...
O zaman belki adına yalnızlık denen masal
Beni daha kolay kandırabilirdi...
Ya da onun kadar acımasız olan pişmanlık
Elini omzuma atabilirdi..


'Kalbinde adım olmasa da sen benim birtanemsin
Kollarında yerim olmasa da sen benim sevgilimsin
Ve kalbinde nefes alamazsam
Ben ölürüm bilirsin'

Yol boyunca bu şiiri okudum sana
İçimden gelen en güzel duygularla yazmıştım
Kaç damla gözyaşı döktüm o şiiri yazarken
Kalemimle birbirimize sarılarak hem de

Bir bilsen...

Ama sen gönlümden uçan cümlelerin sesini dinlemedin bile
Kulak vermedin ve anlamsız buldun...
Olsun...

Yolun yarısında sen elimi bırakıp başka bir yere koştun...
Buranın kısa bir yolu varmış
Ve sen orayı kullanmışın

Arkama baktığımda bu kısa yolun adını öğrendim
Ve hiç şaşırmadım
Çünkü bu yolun adı altı kalın ihanetlerle çizilerek yazılmış
'Yalan'mış...