Bir Buket Şiir

dün bir kadını bir buket şiirle kandırdım,
inanmayacaksın belki ama
kaldırdım adını alfebeden dilime kondurdum,
emzirdim bir yanını evrenin,
diğer yanını evimin bahçesine doldurdum.

inanmayacaksın belki ama
üstelik yarısı beyaz, yarısı siyah bir çocuktum
sonra
susuşlardan peydahlanmış pembe bir uçuktum,
aslında
bitişini bekleyen bir bitkin yolculuktum,
tamamlanmak için kendimi
bir kaç kıta hiç durmadan koşturdum,
yoruldum.

dün bir kadını bir buket çiçekle kandırdım,
eğilip mezar taşını öperek, yanına usulca bıraktım
ağladım. çünkü;
artık bir ölünün çoçuğuydum.

bütün gülücüklerini dudaklarımın
-bu yüzden- korkuttum..

korkunçtum!