Bir Büyük Zaferin Anatomisi

Düşmanlar
Aç kurt sürüleri kadar
Vahşi ve çoktular...
Silahlıydılar tepeden tırnağa
Göz koymuşlardı vatanımıza
Vuruyor, kırıyor, yakıp yıkıyorlar
Öldürüyorlardı bebek kadın demeden
Acımasızca...


Savaş yorgunuydu ulusum
Aş yoktu, ekmek yoktu, silah yoktu
Postal ve üniforma da yoktu
Fakat gerçek tekti
Savaşmaktan başka çare yoktu
Her taraf mahşerdi, kandı, baruttu
Onların silahları çoktu
Ağu kustu, ölüm kustu, kan kustu...


Bizde iman vardı, güven vardı, güç vardı
Geldi...
Denizleri kıskandıran gözleriyle
Askerin işaret fişeği saydığı sözleriyle
Seslendi Kocatepe' den o eşsiz Başkomutan
'Ya istiklal, ya ölüm' dedi, ' Hadi, hodri meydan'...


Nehirlerden günlerce su yerine kan aktı
Analar oğulsuz, kınalı gelinler kocasız
Beşikteki bebeler babasız kaldı
Elbet bağımsızlığın da bir bedeli vardı
Ödendi canla, kanla
Çiğnenmedi onur, kırılmadı gurur
Göklerden inmedi bayrak
Büyük zafer kazanıldı
Şerefle, şanla
Söyleyin, hakkınızı nasıl öderim...
Binlerce saygı ve dua size
Ey benim
Çarığının sırımına kurban olduğum şehitlerim
Emanetlerinizin bekçileriyiz
Uyuyunuz huzurla...