Bir Büyüme Hikayesi

Hayatın izdüşümü,düşüyor üstüme
altında kaldığım her umut parçası
büyüdüğümü hatırlatıyor
adamlığıma
oysa
benim aklım
kamıştan yapılmış mavi uçurtmamda
hala
çalarken bir bahçeden erikleri
düşen pabucumun derdindeyim
daha
ben ne zaman büyüdüm
hangi ara çıktı sakallarım
bilmiyorum

düşlerimin gölgesinde
intiba kaybediyorum şimdi
belki,o elma şekeri olsaydı elimde
annem elleri ile tarasaydı saçlarımı
babam işten dönerken
elinde bir top görseydim
o kadar da acıtmazdı canımı
belkide
insanların sınır ötesi dokunuşları

velakin,sayımındayım
kaç yüzü olabilir ki insanların
bir sırtından vurulmadan,
bir yüzüstü bırakılmaya
kaç kuş kanadı uçumu gidilir
büyümek iyimidir
en iyisi büyümekmidir
düşünüyorum

şimdi ziyadesiyle,
dirhem dirhem eriyor avuçlarımda
biriktirdiğim yeni yetme çocukluk heveslerim
güya
saraylarda yaşatacaktım annemi
babamı,onu yolda bırakmayacak
bir otomobil bile alacaktım
üstelik
anlıyorum
o kadar masummuş ki
hayallerim
beyazlığı kör etmiş gözlerimi

doğru olan tek şey ise
biz büyüyoruz ve gerçekten
kirleniyor dünya
yoksa bu bahar
bu yeşil yapraklı hatıralar
dönülesi güzellikler taşırmıydı
mazisinde


uçurtmamı geri verin bana
geri kalan herşey
sizlerin olsun...