Bir Çay İçseydik Severdin Beni

Şiirler okurdum sana
Hangi şairi dilersen çağırırdım
İçimde yaşayan çocuklardan bahsederdim
Dışarıda yorgun akan şehirden
Beraber bir kitabın sayfalarını açsaydık
Ah bir oturup çay içseydik
Severdin beni


Ben susardım belki sen susardın
Çayın kokusu konuşurdu
Sen kimselere benzemezdin
Ben zaten hiç benzemedim ki
Bir dalgınlıktan başkasına geçseydik
Ah bir oturup çay içseydik
Severdin beni



Gözlerim gözlerine bakamazdı
Ellerimin içi terlerdi bardağı tutamazdım
Ağır gelirdi oturduğumuz masa
Sandalyenin yerini 10 defa değiştirirdim
Ta ötelerden bir mevzu seçseydik
Ah bir oturup çay içseydik
Severdin beni


Kalbimi anlatsaydım sana
İçindeki tutam tutam acı olan
Gözlerimizi çevirseydik denize
Sözlerimiz boğulunca sessizliğimizde
Garson garson iki çay daha deseydik aynı anda
Ah bir oturup çay içseydik
Severdin beni