Bir Çift Sözüm Var...

Hep dostlarım için ağladım
Koştum,güldüm,el verdim
Kendimden canımı kattım
En alası yürekten inandım...

Okudum, yazdım, çizdim
Düşündüm, konuştum, çoğunlukla da sustum
Boşuna laf ebeliği yapmadım
Hiç bir zaman kin gütmedim...

Fırtınalı günlerimde şiirler mırıldandım
Yıkılan bedenleri öykü yapıp yazdım
Hastalanıp hastanelerde yattım
Dostlarımı asla arkadan vurmadım...

Sevdiklerim,geldi geçti
Bir gül değil
Bir selam bile veren olmadı
Gölgemden başka dostum kalmadı...


BİR ÇİF SÖZÜM VAR DOSTLARA:
SAKIN DÜŞMEYİN,BENİM DÜŞTÜĞÜM HALLERE