Bir Çocuk Ağlıyor Savaşın Ortasında

korku tohumları ekiliyor insanlığın kalbine
yarınlar karartılıyor çocukların önünde...

yalanlara kılıf biçilmiş
umutlara hayat biçilmiş
gözyaşlarıyla kurulan bu saltanat
kanla ezberletilmiş..

derki musa;
zulmeden bizden değildir
ne demiş isa;
sevmeyen insan değildir

hangi kitap yazmış öldürme emrini
hangi peygamber söylemiş haksızca ezmeyi

adalet hırslarda unutulmuş
sevgi şakaklarından vurulmuş
kin dolan bu zalim gözlere
masum feryatlar bulaşmış..

bir çocuk ağlıyor savaşın ortasında
nerde annem diye bakınıyor etrafına

ülkesi talan edilmiş
babası katledilmiş
evini yıkmışlar kışın soğuğunda
bir parça ekmeye muhtaç edilmiş.

yüzyirmibin peygamber geldi yeryüzüne
merhameti öğretemedi hiçbirine
ne İSA,ne MUSA,çare olamadı iyiliğe
ölüm saçan zalimler kaldı geriye
kan kokan hainler kaldı geriye...

a.a.