Bir Çocuk Tanıdım

Bir çocuk tanıdım seneler önce,
Kimsesiz yıkık avare...
Sığıntı gibi yaşıyordu şehirlerde,
Yıkılmış bir hayatın parçası...

Kimseler duymuyordu sessiz çığlıklarını,
Gözyaşlarını seyrediyordu Hân duvarları...
Sabahlıyordu köhne sokakların ayazında,
Sevgiye, ilgiye muhtaç kalbi...

Anne özlemi kanatıyordu yüreğini,
Tâ derinlerde...
Donuk bakışlarında ölüyordu umutları,
Okşuyordu saçlarını ağlayan yalnızlığı...