Bir Daha Sevmeyecek Yüreği
Bir resim bulmuştu
İçinde
Kimseler aramıza giremez!...Diyen sevdiği
Yanında
Yakından tanıdığı biri
Yalan girmişti aralarına
Önce
Gözlerinde vadesi dolmuştu sevgisinin
Sonra
Yüreğinde....
O gün
Yeminler etti
Söz verdi
Bir daha sevdirmeyecekti kendini
Bu yüzden
Terk edilmiş bir kaleyi mekanı olarak seçti
Bulanık zihnini karıştırıp
Simsiyah bir harç kardı
Tüm duvarları elden geçirdi
Nankörlük girmesin istedi
Yaşadığı yere
Bir kez daha
Geçmişi kulelere dikti
Aldığı kararların
Yaptığı hataların hepsi
Hepsi
Şimdi nöbetteydi
Kapılarına zincir üstüne zincir sardı
Kilitledi
Binlerce kez yeminli
Sürgüler çekti üstlerine elleriyle
Dolunay geceleri
Yüreği tembihli
Surlarda oturdu ay ışığına karşı
Düşündü
Kim bilir?
Ne kadar çok yıkılıp
Yeniden elden geçmişti kale duvarları
Yaşadıkları gökten indi
Yanına uzandı ağır ağır
Gece
Tüm kusurların üstüne bir yorgan çekti.....
Yüreği tembihli Surlarda oturdu ay ışığına karşı Düşündü Kim bilir? Ne kadar çok yıkılıp Yeniden elden geçmişti kale duvarları
Küskün bir yüreğin şiiri... Ama yürek şairini yanıltabilir. Çünkü yürekler çocuklara benzer. Olmadık zamanda kuruverirler oyunlarını.