Bir de Sen Varsın
Bir binan vardır hani,
Dibine dinamitler dizdiğin...
Tek bir tuşa bağlı,
Yıllar yılı engin diye bildiğin.
Bina ben, tuşlar senin gözlerin...
Bütün binalarımı darmadağın ederdi,
Beladan da bela gözlerin.
Sevgililer günüydü bugün,
Adın geliverdi birden aklıma.
Göz kapaklarım kaldıramadı acımı,
Taşıyamadı bedenim ağırlığımı.
Söyle edalım yoluna vebalım,
Kim dur diyecek şimdi gözyaşıma?
Hangi mendil, hangi el?
Bir resmin vardır ellerimde,
Eski günler sıralı beynimde,
Sessizliğimin feryadı çetin dağlar,
Söyleyin, yârimden bir haber mi var?
Bir yürüyüşüm vardır,
Yolsuz yordamsız,
Bir adım vardır,
Suçsuz, belasız.
Bir köyüm vardır,
Yoksul parasız,
Bir de sen varsın hala,
İçimde bir yerlerde,
Kalpsiz, vefasız ve de insafsız.
Bastığın her yoldan bir sızıntı,
Daha buralarda gezemezsin.
Çaldığın her gönülde bir yabancı,
Artık buralarda tanınmazsın.
Adın adlara karışmış,
Sözün dillere,
Kim bilir kim kime, sen kimlere...
Bir kelime daha konuşamazsın.
ahmet hocam teşekkür ederim güzel ve sıradan olmayan anlamlı eleştirici yorumunuz için. malesef tüm şairlerin ortak kaderidir bu. şairsever ama sevilmez ya bu da şiire akar. saygılarımla
Kaybedilmiş bir sevgi ve sevgili var şiirde,sevgiliyi şuçlamak kaybedilince yapılan olağan işlerdendir,bu görülüyor.Çok sevilmiş ki,adı akla gelince,beden ağırlığı taşıyamıyor.Ellerine sağlık Şaban'cım kutladım güzel dizelerini...