Bir Diyalog İki Şiir

(I)

(Kendimi Sorumlu Tutarım)

?başka muhatabım da yok zaten?

sen şimdi incinmiş kalbini ve beni
eşit bir potada yargıla;
sonra ne dersen uyarım.
ister acındırma,
ister tehdit olarak algıla,
gidersen, kendimi sorumlu tutarım.

ama gitme gülüm, dur!
bu istihbarata soyunmuş sokaklar
sonun olur.
seslensem yetişmez peşine
seslerim, sedalarım.
dilime perçin düşer lal olur;
arkandan ne atar, ne tutarım,
ben bu gidişten yalnızca
kendimi sorumlu tutarım...

ayaküstü, telaşlı bir hazırlık,
bavulların gitmeye hazır,
canlı bir ?terk ediş bombası? bedenin;
nefreti ve sitemi
aynı anda takınmış gözlerin:
anladım, gidiyorsun.

dur gülüm ama,
gitme.
böyle belirsiz yollara
vurma bedenini.
bu ihaneti alışkanlık edinmiş sokaklarda
sana bir şey olur,
dilimi, elimi
ve bu yersiz öfkemi
bir bütün alır
kendimi sorumlu tutarım...


(II)

(Dönüşüm Mümkün Değil)

hayret,
bu gidişten kendine pay çıkarmana
şaşırdım!
belki bununla avunur yaşarım.
önümde yıllar var,
kolay değil...

dışarıda bana ne olur bilmem;
ama hiçbir şey
senin içindeki hayvandan
daha tehlikeli değil.

gücüm karşısında direnme,
itaatle eğil!
burası bir ev nihayetinde,
mabet değil!
çıkışım da oldu ya artık
dönüşüm mümkün değil...