Bir Düet Çalışması

Zeyneb'le Arslan'ın düet şiiri...





Kadın...:

Bir düş olmasın gördüğümüz
Ruhum ruhunda bulsun kendini
Sen aynalarda gör beni
Ben duvarlarda seni...






Adam...:

Bir düş olamazsın sen bende
Akıl beni terk edeli beri
Yerine sen geçtin
Meczubunum hem de deli






kadın... :

Aksin ışığım olsun sevdiğim
Sensiz karanlığa gülümseyeyim
Sormadan bul beni gece de
Ve Sen dilimde ol her hecede!






Adam...:

Bebeğin gülüşünde saklı
Yada kuzunun ilk yürüyüşünde
Hayat buldum seninle
O içimi ılıtan gülümsemende


Gözüm her tetik düşürüşünde
Aynasında sen varsın zihnimin
Elimde elin erir sen dolarsın içime







kadın...:

İnci gerdanlığım ol boynumda
Her bir tanesinden yeniden doğ
Eksilmeden hep art bende
Ben saatlerinin titreyişinde...






Adam...:

toprağın yağmura hasreti
akrebin yelkovanı bulması gibi
senli anları çıkarıp asarım
dehlizimde güzel bir eskiz
içinde suretindir gezinen

kurşuni ağırlığında geçen günleri
gece bildim hayat hep elemdi
ve bu derde yaşam
gündüze gece kaçıralı beri
sıyırdın hepsini
hayat rengi ahenkti her yere yağan
bir bendim senin kuytunda
şıvgın verir içimizde
bir filizdir güneşe uzayan




kadın...:

Şiirlerimiz olalım birbirimizin
Şairleri olalım sevgimizin...
Satırlarımızda büyüyelim
Kaleminde ben,
Kalemimde sen...







Adam...:


Bir tüy konsun şimdi satırıma
Harf harf sana katılayım
Sen benim nefes almalarım
Virgülü noktasına dek
Bir de bu coşkuya ünlem katayım!