Bir Düşsel Karmaşa

-yalnızlığın gölge oyununda
gölgesine muhtaç bir gölgeyim
yine
ve
hep...

oysa
hiç düşlenmemiş düşlerim vardı benim,
varlığında mavi gibi huzurlu,
yokluğunda intiharları kuşanacak kadar kabus...

ah benim
o en deli düşlerim..

-çığırtkan yalnızlığımın sarhoş halleri...

mesela;
seni öyle çok sevecektim ki
sana dokunduğumda
gözlerime cennet düşecekti...

duracaktı dünya...

aşkın nefesi kesecekti nefesimi/zi
yıldızlar saklanacaktı çiçek tomurcuklarına
ay bile gözlerini kapatacaktı kırmızıyla,

susacaktı herşey...

şakaklarımda aşk atarken;
hayat yok olacaktı ellerinin gelincik kokusunda
içecektik şehvetle,
yakamozun bakir utancını...

seni öyle çok sevecektim ki
bütün aynalar secde edecekti
gözlerimdeki aksine...
büyülenecekti mabedim;
teninden yağan aşk damlalarıyla...
en güzel şiirle bakacaktım yüzüne,
şımaracaktı aşk...

bütün fani aşklar
aşkım(ız)a sadaka olacaktı...

tutunup kanadından rüzgarın
aşkın coğrafyasına esecektik,
biz senle
keşfedilmemiş iklimlerin
güneşinde yanacak
yağmurlarında yağacaktık,
uyuyacaktık sonra
rüzgarın gözbebeklerinde...
ben seni öyle çok sevecektim ki..

ah benim yüreğimin ferine ziyan,
aklıma düşman düşlerim!
bilmez miyim ki;
yalnızlık bende ebedi...

bilmez miyim ki
benim yüreğimde aşkın iki yakası hiç birleş-e-medi..