Bir Duvar Ustasının Son Mektubu

Düşünün ki bir insan

Kendi ördüğü duvarı bile aşamıyor

Tıkışıp kalıyor bütün yoldaş bildiği kalabalık iç alemiyle

Ki dışarıdan bakınca bir nebze al benili topaz

Bir tırtık polarize ve pastoral duvar

İçeriden bakınca kırağı vurmuş mahzen

Düşünün ki bu insan

Bir gün lazım olur diye

Birileri gelsin girsin diye kapı

Yahut pencere bile koymamış duvara

Bırakın pencereyi hava almak için menfez bile yok

Hapsolmuş kendi surları içine yani

Düşünün ki bu insan

Tutun

Çekip çıkartın beni

Dese bile 

Kimse duymaz

Sesi geçmez duvardan öteye

Diyorum ki yani

Ben ettim

Siz etmeyin bunu kendinize

Zor

Çok zor