Bir Elif Miktari Gülümse

Erdal aşıktı Elif e
Elif te Erdal ına
Seviyorlar ikisi de
Hem de deli gibi
Ölürcesine
Yıllar yıpratmamıştı sevgilerini onların
Zaman masum aşklarına engel değildi ki
Hasret uçurumları vardı aralarında
Ah bi dönseydi Erdal son anda
Kavuşsaydı Elif Erdal ına
Erdal aşıktı Elif e
Elif te Erdal ına

İkisi de aşık ikisi de kara sevda
Okyanusları ıslatan
Buzları üşüten
Çölleri yakan bir sevdaydı bu
Yalansız tertemiz bir sevda
Erdal ın gözlerini Elifin ise yüreğini dolduran
İkisi de aşıktı
Erdal Elif e
Elif te Erdal ına

İkisinin de gece gözleri gökteydi gece
En parlak olana bakıyordu gözleri ikisinin
İkisinin de bir derdi vardı
Adı hasret geceleri
Yıllar yıllar nasılda geçmiş
Nasılda özlemişlerdi
Dualar ediyorlardı ikisi de
Kabul olsun diye
Elif Erdal a
Erdal da Elif ine

Gün gelecek bu hasret bitecekti
Biliyorlardı
Kesilecek esen yılgın rüzgarlar
Kararmayacak beyaz bulutlar
Çakmayacak gözlerinde şimşekler
Ağlamayacak bu sevdanın hasretine
Sevdaları tükenmemişti ki kalplerinde
Bedelleri büyük yükleri ağır olsa da
Tabiat bile biliyordu kavuşacaklarını
Sevgilerinden bir şey kaybolmamıştı
Öyle ki ta Amasya dan yankılanıyordu
Amasyalı başka bir sevdalıdan
Aşıktı ikisi de
Erdal Elif e
Elif te Erdal ına
Ağlamak yok artık
Bitsin bu gözyaşları
Üzülmek niye
Kimse koparamaz sizi
Ayıramaz
Ağlamasın güzel gözler
Öyleyse artık
Kavuşacağın bu günde
Bir ELİF miktarı GÜLümse