Bir Elimde Simit Bir Elimde Çay Oturuyorum

Bir elimde simit bir elimde çay oturuyorum
Her zaman oturtuduğumuz parkın köşesinde

Düşünüyorum seni geçirdiğimiz zamanları
Çay yudumlamanı hayel ediyorum senin
Farkında olmadan birden gözyaşım süzüldü dudaklarıma
Sızladı yüreğim inceden derinden

Kalbimdeki yaram kanadı hicran bağladı aniden
Yangınım alevlendi yeniden yaktı benliğimi
Damarlarımdaki kanım çekildi sanki
Evet alıyorum nefesi ama can yok bedenimde


Bir elimde simit bir elimde çay oturuyorum
Her zaman oturtuduğumuz parkın köşesinde

Düşünüyorum seni öptüğüm yanaklarını tenini
Dudağım acıdı çok derinden sanki dudağım ağladı yokluğuna
Saçını düşündüm tarardım parmaklarımla okşardım dokunurdum ince ince
Ve o anda his etmez oldum parmaklarımı ne olmuştuki onlara
Anladımki onlarda yokluğunu his etti sanki parmaklarımda ağladı