Bir Filiz İki Yaprak Daha

Bir tohum gibi ekti yüreğime yüreğini
Sonra çöl topraklarını çatlattı en kuraklarda
Ve dayandı İki yaprakla en sıcaklara
Ve dayandı çölde susuz kalıp kum fırtınalarına.
Yavaş yavaş büyüdü inatla ve aşkla
Büyüdü yüreğimin isten karamış güneşlerinin koyu karanlıklarında.

Gece soğuklarına aldırmadan ilk filizden iki yaprak daha
Ve sonra bir filiz, iki yaprak daha...
Kocaman oldun yüreğimin zehir kusan yağmurlarında,
Daha tomurcuklanmadan açtın çiçeklerini yüreğimin en sert kışlarımda.
Dökülen meyvelerinin tohumlarında can bulmuş fidan gibi
Kocaman bir orman oldum mevsim ilkbaharlarda
Oysa gölgende saklamasaydın yazın en sıcaklarında.
Yıldızlı gecelerde koynunda uyutmasaydın
Kırağılar yağarken sabah soğuklarında ve kış ayazlarında.
Sayende diyebilirmiydim? bir filiz iki yaprak daha bu baharda da,
Ve çıkacak olan bir filiz, iki yaprağa yol verirmiydim? bu gönül çiçek açışlarında.

Korkmadan uzatıyorum artık dallarımı dallarına
Korkmadan büyüyorum çiçek açışlarında çiçekler açma umutlarıyla
Aynı mevsimde aynı meyvelerin dallarımda hayat bulacağı mutluluğuyla
Ve kokun sarmış bu sabah, çiçek açışlarınla hayatı.. ve hayatımı
Her aldığım nefes sanki yeni bir yaşamın ulağı

Sanki ılık bir rüzgâr var bu sabah yüreğinden yüreğime esen
Esen rüzgârla ilk defa değdi bu sabah yaprakların yapraklarıma
Hiç kokmamıştı meyve olacak çiçeklerinin kokuları çiçeklerime bu kadar güzel
Hiç görmemişti bu çöl böyle yeşil, böyle beyazlar içinde seni/beni.
Ve hiç yaşamamıştı bu hayat böylesine güzel bir hayatı.
Ve hayat yüreğimde bir filiz iki yaprak daha uzattı.