Bir Garip Hezeyan

Karanlık sabahlar bu ne z/aman!
Sönmüş tüm yıldızlar bir garip duman
Kalemim kırıldı göklerden ferman
Tuhaf bir zaman, bir garip hezeyan

Tarifsiz bir acı tüm sinelerde
Sevgi bitmiş gözler, hep gölgelerde
Acınası haykırış en derinlerde
Tuhaf bir zaman, bir garip hezeyan

Matemim göklere ışımaz daha
Aşkı andırırdı, şimdi bir vaha
Kalplerden silinmiş ceplerde dünya!
Tuhaf bir zaman, bir garip hezeyan

Kusmaz mıydı deniz bütün kinini?
Bilir miydi dağlar kendi yerini?
Kırmasaydı insan çocuk kalbini
Tuhaf bir zaman, bir garip hezeyan

Çatlamış seslere korku karışmış
Cepleri doldurmak kutsal yarışmış!
Cehehnnem dünyaya hep bir karışmış!
Tuhaf bir zaman, bir garip hezeyan

Çocuklar ağlıyor hep köşelerde
Anneler unuttu gözyaşı nerde?
Babaların sözü kalıyor yerde
Tuhaf bir zaman, bir garip hezeyan

Uyandım, uyanırım derken sabaha
Hayal ne gerçek ne bilmedim daha
Siyah mı? Beyaz mı? Gerçek mi dünya?
Tuhaf bir zaman, bir garip hezeyan