Bir Garip Sokak Çocuğu Hikâyesi

Gözleri ağlamaklı baktı çocuk,
Omuzlarında yaşından büyük yük.
Minik elleri ayazdan kızarmış,üşümüş...
Bir yanı büyük,
Bir yanı anne kucağına hasret çocuk.

Elinde mendil gözünün yaşını silemez olmuş,
Akıtmış içine acıları,
Yoksulluğu damla damla.
Her damlası ruhunu acıtmış,
Kader demiş boyun bükmüş çocuk.

Kimi zaman tok ama çoğu geceler aç yatarmış.
Tek hayâli ise ana kucağıymış.
Sevilmek,okşanmak öpülüp koklanmakmış.

Bayram onun neyine?
Çocuk yırtık kundurası,yamalı elbisesiyle,
Çaresiz gözlerle bakmış sokaktan geçenlere,
Bir damla daha süzülmüş gözlerinden,
Pembemsi yanaklarına.

Bir köşeye büzüşmüş serçe misali,
Minik yüreciği soğuğa dayanmaz olmuş,
Olduğu yerde kanatlanıp uçmuş minik serçe,
Bayram onun neyine?
Kaç bayram geçmiş,kimse onu farketmemiş.
Çocuk ana özlemiyle gözlerini yummuş.
Dili susmuş,
Yüreği "anne!" diye konuşmuş.


( *Çevremize karşı duyarlı olalım,sokak çocuklarına bir tekme de biz atmayalım!*)