Bir Garip Yalnızlık Istanbulda..!

akar gözyaşlarım yalnızlığa,
varlığına yokuluğuna.
herşey yalandır gerçek yoktur ki hayatta...!
yada gerçek görmemiş bedenim ardında ,
yatar bir deli çığlık misali.
gözlerim yalandır, gördükleri yalan
ellerim yalandır dokunduğunda ağlayan..!
alıp verdiğim nefes bile yalanken söyLeyin nedir peki gerçek olan?


ucu yırtık bir kağıt parçasına yazdığım üç beş satırdır bunlar
kim için yazıldığı belli olmayan garip sözcükler işte.

kaybolur ruhum bedenim içinde,
çığlıklarla ürker beynim kendine gelir brden!
bembeyaz kıyafetim gözyaşlarımla simsiyah olmuş,
yalanların kara gölgesi gözyaşlarımı vurmuş.
uzun ince ellerim sensizliklten kurumuş
iki kelimeye muhtaç kalbimde kaybolmuş,
tüm yollar sokaklar caddeler denizler...

nerede bu raylar bakıp iç geçirdğim?
nerede benim sevdiğim bir kez bile görmediğim?
nerede bu aynalar beni bana mahkum eden?

sensizlikten soğuk şimdi buralar..
soğuk yalan gelir, gerçek yoktur ki zaten...!