Bir Gece Masalı

geceleri severdin bilirim
güzden kalma renkleri de.
hep sarıda olurdu aklın
küserdi maviler ve gökyüzü
onları anardık.
bir avucunda rüzgar, bir avucunda eskiler,
avunurduk.
bilmez yandan severdik birbirimizi,
görmez yandan süzerdik göğü,
sevinirdik.
hep birden susardık bazen.
hiç olmadık zamanlara saklardık mavileri.
sarılarla oyalanırdık çünkü.
ben kış derdim hep,
güzden kopamazdık nitekim.
her kar tanesinden sarı damıtırdık,
göremezdik mavileri
kör bir kuş kadar sade sayardık geçmişi.
konuşmadan da sevişirdik,
susmadan da.

geceleri severdin bilirim.
yıldızların derininden hoşlanırdın.
gecelerin karanlığından en çok.
ve belki yıllar omuzlarından başka yeri sevmezdi.
bundan ağırlaşır, uyuyakalırdın hayata.
güz bir yana, yaz gelse uyanmazdın.
beklerdim,
sonsuzmuşsun gibi uyanmanı.

en yüksek karanlığından çıkınca da düşmezdin.
hep dik bir yokuştaymışçasına dingin
ve sebepsiz yere de mutluydun.
neşenin aşısından içerdim.
gözünü yumduğundaki nefesinden..
bulduğum hayatın da ötesinde bir şeydi.
koyu bir sarıdan öteye geçmiş solgun bir mavi gibi..
silinirdik..hep silindik belki
vakit çoktan geçti..

geceleri severdin bilirim
uykuyu sevdiğin kadar en az.
bundandır ki bir ettin ikisini de.
dün gece gibiydi.
sen çoktan susmuş,
ben çoktan dalmıştık.
hiç sabah olmayacakmışçasına bir sarılmaydı,
son gibi,
sarı gibi..

geceleri severdin bilirim..

ocak//2016