Bir Gecenin Üçünde

Odamın kırmızı pelerinli, eflatun nefesli, üç kez kilitli susuşları vardı.
Penceremin açık kısmından içeri giren, her defasında nefesin...

Kurulu gözyaşlarım var benim, her gecenin üçünde...
Üç isminde saklı gecenin, peşpeşe
ve tüm sabahlara peşkeş çekercesine münzevi, her ölüşünde.
Dudaklarımı son öpüşünde saklı, ilk bakışı gözlerime...

Gecenin üç ismi var bende; tan vakti zordur ayrılık.
Benim yasımı tutmayan aydınlık, karardı gecemin o üçüne.
Zor kararların elleri terliydi ki ayrılık zordu.
Uçurum da bir karardı ve heyecan verici tek gerçek oydu;
bir gecenin üçünde...

Sokağım karanlık ki mahkum değil gecenin üçü;
yalnızlığı, sessizliği ve üzüntüsü; saat gecenin üçü.
Kim hatırlar ki ölümü
Gecenin en kuytu mısrasında saklı, ölümün son sözü...