Bir Gecesiyle Sevinmek Elbet

eğer yaşıyorsak bir yanlışlıkla
bir ıssızlık ormanı büyütüyorsa içimiz
ve yaslanacak hiçbir sırt yoksa
neresinden bakarsan bak
mücadele ceplerimize sıkıştırılan
dört tarafta

-

bu kentin gündüzleri var
aydınlıkları nadir
sabahları şık
anatomisi belli
yüksek hızda yaşamaları var
tüketmeleri
tükenmeleri durur
yorgun bardakların dibinde
yalan değil
bu kentin öyle
gidip gidip
ardına bakmamaları var

büyük kaçış izleri
yüzleri örttükçe söğüt yaprakları

bu kentin tuhaf saatleri var
akrebi kısık zehirli
yelkovanı müebbete mahkum
-süresiz-
vakit, açmayan kır çiçekleri
hep dar
hep daha bir dar
geçtikçe an
cüzzamlı dokunuşları en tesirli
gözlerimize vuran kar hayranlığında

yok iklimlerine doğru
gelişmekte tekinsiz medeniyetimiz

bu kentin kanlı şiirleri var
ozanı habersiz ölü
dar ağaçlarına
ustura uçlarına
sakin gömülü
kimsiz kimsesiz
dizeler derme çatma
kurulu, iki kibrit çöpü üzerine
kafiyelerinde bir
bitmek hissi ilerledikçe
yarınımıza
bugünümüze
dünümüze hatta
telaş etmekte

hangi dudaklarda kirli kalıntı
artık yazdıklarımız

bir de bu kentin geceleri var
sevinilen elbet
pervasız
sancılı
karanlık öyle böyle değil
bir engizisyon karanlığı
salt
sokak lambalarının yakılmak uğruna
baş kaldırdığı
kimliksizlerin
gece yürüyenlerin
ortalığa saçıldığı

şimdi düşün ki
bir kentin geceleri tercihse gündüzlerine
kaçımız inandırılmış
korkuluk taklitlerine...

-

bir hain kör pusuda
çocuk hallerimiz
tüket
vakit yok
ve boğazla şiirleri
büyümek büyümek
herkesin arasında siyaha çalan
akıyla uygar alnının