Bir Gelseydin!

bir gün çıksam karşına
uzatsam ellerimi,
umutlarımlan
hayellerimlen
yalnızlıklarımlan beraber..
bir gün çıksam karşına,
söylesem içimden gelen her şeyi,
sevinçlerimlen
gülüşlerimlen
sitemlerimlen beraber..

yalnızlıgımı anlatsam sana önce;
sensiz olan an'ları
kuytu mahallemde yatak gibi kuruldugum kaldırımları
bir bilseydin?..
bulutlara sardım bedenimi senin yokludugunda..
sonsuzluga saldım kendimi
yıldızlarla konuşdum
seni istedim en parlagından...
bir duysaydın?..

ve sevinçlerim oldu zaman zaman;
senli rüyalardan uyandıgım..
denizine baka kaldıgımda üsküdarın
saltanatında görürdüm bu şehrin
ufuklarında seni,
bir türlü dokunamazdım
bir gelseydin?..
ip atlayan çocukdun sanki sen
sek sek seken, saçları örgü
al al yanaklı..
olmadık üzülen
olmadık sevinen
birde onları görünce gülerdi yüzüm kuytu mahallemde
ama sadece içimden!
bir sorsaydın?..

dönüşü olmayan bir yol degildi gittigimiz
imkansızları hiç yaşamadık seninle
harcanmamışdık gereksiz
bırakmışdık kolarına kendimizi mutlulugun
hep sürecekdi süresiz
ve adı umut olacakdı
bir gün dogacak çocugun!

yıllar eskittim
kuytu mahallemin ömür sokagında
yollar eskittim
bu şehrin her semtinde
melankoli havasında..
ters yönemi çekmişim kürekleri sandalımın
kaybolmuşum denizinde..
bir umut var ya bir umut
bekleyecegim
sen hiç dönmesende!