Bir Gezi Parkı Anektodu

Ben hep anneme tabii ki küçükken, sokulur;
?Anne biliyormusun atatütürk ölmüş' derdim
Bir birimize bakar bin hüzünle gülümser, tekrar sarılırdık

Şu an o meydandaydım
Annemin kucağına, soklup
?Anne biliyor musun Atatürk doğdu' dedim
Gülümsedi. Bin umutla

Ve deniz gezmiş gibi sol elimi havaya kaldırdım
Allahım çok şükür, umutla gülümsedi annem ilk kez güneş gibi
bana bu günüde yaşattın.

Ben de gülümsedim
sarıldık

ki Kemalist değilim.
ama devrim şart.
-taşın altına koyuyoruz artık ellerimizi