Bir Göç Yahut Yolculuk

yorgunum anne.

ha kalbim
ha kışın ortasında yalınayak bir çocuk.
kırgınlığımı taşıyacak kadar olsun gücüm yok.
pencerelere sayısız insanlara
derinliğini sezemediğim tablolara
küçük ve anlamsız göllere
ve sığ denizlerin ürkek yalnızlığına
tutunamadım anne
bir yanım ayrıksı bir dünyayı düşlerde durur
sırtıma vurulmuş şu tanrının yenilgisine bak
ölülerime bak
gözleri anbean büyüyüp durur

ha kalbim
ha çöpleri karıştırır bir kadın.
nerede bir acı varsa orda benden bir parça
- vahdet-i keder -
beni sen olsun nerde olsa bil anne
coğrafyamı tutup dürdüm katladım
izdüşümüm gözlerinde kaldı bir ihtiyarın
ki o ölümü beklerken nice hayatlar vermiş
nice zenginler doğurmuş o ölüler pazarı

ha kalbim
ha mezarlarda büyüyen bir çiçek.
belki anne karanlıktırda dünya
herşey kara gözükür
-karasevda karayazı karakış-
oysa biz çocuk kalple oyun kurup oynadık
anne onu bozmasınlar.
yıkmasınlar anne onu.
yağmurlarla büyür çiçek,
anne,
gözlerin doldu.

ha kalbim
ha allahın kışlası.
üzülme anne, kalpler kırdı şu dünya
onda kıyametler kopacak
ki o allah müntakim
ve diriltmenin ustası
anne beni kalbinden güle güle uğurla
kışlayı kirletmek suçlanacak
anne,
beni allahta ara,
kalbim durdu duracak..