Bir Gözyaşı Ayini

'' Cennet dudaklarına bulaşsa da
Gözlerin cehennem kahvesidir...''


Bırak ömrümü ömrüne zincirlesin Tanrı !
Ki zaten
Soyadın ismimin yanına iliştiğinde
Kıyamet, ömürlerimizin birleştiği yerden kopacaktı.

Olmadı !
Hayaller akıyor gidişinden beri
Hayatın alnından.
Umutlar ayazlarda şaha kalıyor.
Nedendir bilmem ama
Güneş satılık
Baharlar veresiye
Kar taneleri kaçak diyorlar
Kış mülteci...

Şarkıların elinde mendiller var
Gözü yaşlı melodiler beliriyor notalarda
Kayıp şiirler saf tutmuş
Bugün gün değil
Matem !
Gece düş'müş diyorlar sahipsiz yüreklerimize
Bilmiyorum...

Sonra adını taç yapıyorlar ayakları çıplak sözcüklere
Tutuşturuyorlar güneşi dudaklarıyla insanlar
Karanlığa kalıyorum.
-Sesim yangınlar arasında esmerleşiyor-
Nefesim benim değil !
Ölümü andırıyor yokluğunun çehresi
Bilmiyorum...


Bildiğim tek şey var
Ne zaman ayrılık isyan çıkardıysa gözlerimizde
O zaman sol yanımızda devrim yaptı gözyaşlarımız
O zaman fişlendi gülücükler
O zaman tutsak kaldık , birbirimize.
O zaman şair olduk
O zaman, öldük.

İmgeler akıyor gidişinden beri
Yağmurların ellerinde ıslak ruhlarımız
Toprağa kavuşuyoruz
Koşa koşa
Diz(e)lerimiz paramparça
Kelimeler çizik çizik
Ne yazık !
Elde yok avuçta yok
Aşk...

Oysa ki
Ben yüzünü gözlerinin camına yapıştırmış küçük bir çocuğum
Kirpiklerinin arasında yer arayan
Ellerimde mendillere gizlenmiş koca bir dünya
Uzatsan elini
Ah bir uzatsan
En hakiki özlemleri çıkaracağım ceplerimden
Avuç içlerine ekeceğim
Klişeleşmiş cümlelere inat !

Biliyorum !
Bir gece vakti
Çarmıha gerilecek adın dudaklarımda
Yine de sen bilirsin !
Beni...
Ben gidiyorum

Cennetin dibine kadar yolum var...



// 18 Kasım 2011