Bir Gözyaşı Tragedyası

Yalnızlıktan yalnız bir gözyaşı süzülünce burnumun çeperinden

Dudağımın orta yerine 

Al yalazlı bir sigara yaktım yokluğun alazıyla doyasıya.

Zıvanasına damıttım dudağımdan yalnız bir gözyaşını 

hep yalnızlıktan.

Kendi tuzumu içtim

Tuzum kuru değildi

-huyum kurusun-

Ak dumanlara döndü yalnız gözyaşım

Arşa, gökkubbeye,

daha yalnız bir yalnızlığa savurdum hoyrat.

Atmosferinde yükselmek dururken dünyanın

Yeryüzüne çakıldı ağırlığınca.

Yalnızlıktan ağırlaşmış yalnız bir gözyaşı...

Ne gökkubbe ne yeryüzü kabul eder seni!