Bir Gülüşün Bedel Her Mevsimi Baharım

Kaç cemre geçecek
o kışları soğuk gecelerimin

akşamlarımın gölgesi ay dedesi düşüyorken
ibretli bakışın yürür zamansız yollarda
adımlarım özgürce sevenlerin demine kaldıkça
nasihat ediyor hayatın yaşamışlığına

uykusunda açılan düşlerim var
izleri isyandayken takılan sevinç gözyaşına bakardım
doyumsuz hasret günlerine takılı kaldı kuruyan yapraklar
savurdu seher y/eli tufanlı günlerimde

merhabası varken
yüzüme göz kırpan acılarımla sarmaş dolaş yürüdüm
oysa mevsim bahardı içimde kalan sularına

hadi gel desem
sevgili kış getir bahar gülümü
soğuk ayazlarda gözüm uykusuz göçüyor uzaklara
geceme hasret doluyor duvarlarıma
sana bakan bu nemli gözlerle

bu çocuk düşümle bakışım üşüyorken
sıcaktı Eylül e düşen kırılgan gülüşlerim
ölüme saatler kala yıllar uzuyor ay ın rojdasına
ayakta duran bir adam acıyan gülüşleri

demir kazık yıldızlar gibiydi dimdik ayakta
sevmeleri umut yağardı maviliklere

sen gelince sabahlarım ısınacak ışığınla
yüzün gülecek içimdeki sen kokan baharla
sensizliğin yücesi süliyetini görünce
sarmaş dolaş oluyorum ölüme kol gezerken

gel diyorum
kış gelmeden arada göçmen kuşlar uçmadan
ellerim üşüyecek g/özlerine doymadan

uzayan yollara bir hasret gülüşü uzanır
belki gelirsin diye
her baharın soğuk yeller esse de gözlerin nemli kalmasın

yollarına düşen gözlerim
yorulmasın gül baharım
bir gülüşün bedel her mevsimi baharım
gülüm Nazlı Can

29*10*13*Karataş